Vakmanschap én menselijkheid
Klanten uit Brazilië, Italië, Frankrijk en Nieuw-Zeeland. Overal komen ze vandaan voor het ambacht in Wesepe. Bij Jansen Restorations Carrosseriebouw weten ze namelijk ieder onderdeel van oldtimers te vervangen óf te restaureren. Of het nu om een gigantische Ferrari-verzameling gaat of om een piepkleine Franse Rovin. Wat de vraag ook is, ‘kan niet’ bestaat hier niet. En dat zorgt voor succes. Eind november werden ze dan ook Onderneming van het Jaar in Olst-Wijhe. Eigenaar Bas Jansen: “Onze mensen maken het succes. Zonder hen ben ik nergens.”
De puzzel weer passend krijgen. Daar zijn ze bij Jansen Restorations meesters in. Van plaatwerk herstellen tot motors reviseren en van remblokken vervangen tot het bekleden van de klassiekers. Zelfs van de grootste ‘roestbak’ weten ze hier weer een flitsende oldtimer te maken. Zo eentje waar de hoofden voor draaien. Bas Jansen is een van die mensen die van zijn hobby zijn werk wist te maken. Maar dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. “Mijn opa Reint is op deze plek in 1937 begonnen met het bouwen van houten wagens”, legt Bas uit. “Hij was timmerman en bouwde ook wel eens een huis. Uiteindelijk richtte hij zich op wagens. Auto’s en huizen, dat klinkt nu gek. Maar in die tijd lag dat best dicht bij elkaar.” Het maken van wagens groeide uit tot een volwaardig carrosseriebedrijf waar vrachtwagencabines, verhuiswagens en vooral veewagens werden gebouwd. Als vader Gerrit in 1964 toetreedt, groeit niet alleen de werkplaats, maar ook de creativiteit. Hij ontwikkelde polyester buggy’s op VW-chassis en bouwde de meest uiteenlopende carrosserieën. Ook werd er wel eens een oldtimer gerestaureerd, want dat was voor Gerrit hobby.
Vastberadenheid
Zoals wel vaker valt de appel niet ver van de boom. Want ook zoon Bas is al jong autogek. Op zijn zestiende restaureerde hij zijn eerste auto. “Ik moest altijd bezig zijn, mijn ADHD zat me anders gruwelijk in de weg”, vertelt hij lachend. “Daarom kwam ik ook terecht op het speciaal onderwijs. Vanuit daar ging ik naar LTS, omdat ik me wilde verdiepen in metaal. Die auto’s leer ik hier wel, dacht ik altijd.” Doorzettingsvermogen zat er al vroeg. Want hoewel Bas thuis helemaal niets deed aan school, was hij er tijdens de lessen áltijd en lette hij ook op. En zoals wel vaker bij eigenwijze ondernemers was er een trigger nodig om door te gaan. “Toen iemand zei ‘de MTS haal je niet’, wilde ik me bewijzen.” Hij haalt het én doet er nog een schepje bovenop. Hij gaat namelijk de hbo-studie Technische Bedrijfskunde doen. Dan al weet hij namelijk dat hij de zaak wil overnemen. En dan kan de kennis over bedrijfskunde wel eens van pas komen. Bas zit in het derde jaar van zijn studie als er mond-en-klauwzeer (MKZ) uitbreekt. “Dat was hier zo heftig dat we al heel snel zonder werk zaten”, legt hij uit. En hoewel hij nog maar een jaar hoeft te studeren, besluit hij direct om te stoppen met school. “Ik wilde iets doen. Ik zei tegen m’n vader: we gaan ons op de oldtimers storten. Mijn vader dacht toen nog dat er met die hobby geen geld te verdienen viel.” Bas zag de kansen wel. Want juist aan hobby’s wordt veel geld uitgegeven. Op zijn opleiding waren ze al bezig met duurzaamheid en juist daar zag Bas zijn heil. Tien jaar lang is het heel hard werken en eten ze bij wijze van droog brood. Maar langzaam maar zeker weten Bas en vader Gerrit hun plek te veroveren. Ze bouwen een netwerk op en specialiseren zich in vooroorlogse auto’s.
Eerlijkheid in communicatie
Als jonkie, tussen al die ‘oudjes’ komt Bas wel eens even laten zien hoe het moet. Vol bravoure, maar ook vol van vertrouwen naar anderen. Die eerlijkheid is volgens Bas wat hen het succes heeft gebracht. “We gingen altijd zelf naar de leveranciers, zelf naar de klanten. Dat doe ik nog steeds. Weten wat er speelt is heel belangrijk in ons vak. Uiteindelijk moet je het vertrouwen van iemand winnen.” Want zo’n restauratie gaat om serieus geld. Toch doen ze bij Jansen Restorations bijna alles op nacalculatie. “Uiteindelijk zijn we platgezegd een urenfabriek, maar we laten wel precies zien hoe we die uren hebben ingezet.” Een klant wordt namelijk in iedere stap meegenomen met foto’s en uitleg in een speciaal programma. “Met eerlijkheid kom je uiteindelijk het verst. Natuurlijk kan ik de hoofdprijs voor iets vragen, maar ik vind het veel belangrijker dat die auto’s in beweging blijven. Dat die klassiekers voor meer mensen bereikbaar blijven en dat het behapbaar is. Het maakt dus niet uit of je met een Ferrari of een Volkswagen komt, iedereen betaalt hetzelfde uurtarief.” Dat er kunde is in de werkplaats, dat is wel duidelijk. Kan een onderdeel niet geleverd worden? Dan maken ze het gewoon zelf. En ja dat kost soms tijd en dat gaat soms fout. Maar alles staat of valt bij duidelijke communicatie. “Als er iets misgaat, moet je er ook staan. De kunde is er ook bij soortgelijke bedrijven, maar vaak gaat het mis op de communicatie.”
Voorop voor de markt
Zelf staat hij al lang niet meer in de werkplaats. Geen zwarte handen meer, geen geur van olie in de neus. Meer is hij manager geworden en misschien wel voorvechter van zijn branche. “Toen ik een urenregistratieprogramma wilde, klopte ik bij BOVAG aan. Uiteindelijk kreeg ik twee ton om iets te ontwikkelen. Ik dacht dat dat veel geld was, maar voor software is het juist heel weinig.” Bas ontdekt dat een soortgelijk programma al in Nieuw-Zeeland bestaat. Hij geeft het geld terug en gaat met het programma uit Nieuw-Zeeland aan de slag. “Dat programma wordt hier in Nederland nu meer gebruikt dan daar.” Het een typisch voorbeeld van waar Bas voor staat. “Kijk eens verder in de branche. Denk niet alleen aan wat goed is voor jezelf, maar ook aan wat goed is voor de markt.” Ook nu weer steekt hij zijn nek daarvoor uit. “Juist in de toekomst is het nog meer zaak om samen te werken. Ik zie andere bedrijven als mijn collega’s, niet als concurrenten. Als we samen inkoop kunnen doen en juridische dingen als een geschillencommissie kunnen regelen, versterken we elkaar echt. Daar wil ik graag voor vechten.”
Vechten doet hij niet alleen voor de branche. Ook voor zijn mensen. Misschien is het wel daarom dat hij nooit handen tekortkomt. En dat is in de techniek vaak anders. Het bedrijf trekt aan. Niet alleen omdat de auto’s tot de verbeelding spreken, ook omdat ze zelf 3D tekenen en omdat de werkdruk wat lager ligt. Bas: “Deze auto’s hoeven niet morgen af.” De planning voor restauraties zit voor de komende jaren vol. Voor onderhoud zijn er wel plekken. “Ik kan moeilijk tegen mensen zeggen dat ze pas over drie jaar weer kunnen rijden”, legt Bas uit. Met 22 mensen wordt er keihard gewerkt. Dag in, dag uit. Ook door medewerkers die soms net even een steuntje in de rug nodig hebben. Mensen bij wie het niet allemaal vanzelf gaat. “Het belangrijkste is om elkaar te respecteren. Ook zij kunnen namelijk heel veel. Zelf zat ik ooit op wat ze spottend de ‘mongolenschool’ noemden, maar kijk eens waar ik terechtgekomen ben. Je moet denken in oplossingen, niet in problemen. Dat is ook wel onze kracht, om open minded te zijn. Ik ben dan ook écht trots op mijn mensen. We doen het hier echt samen en ik ben nergens zonder hen. Niemand doet zich hier anders voor en dat is ook absoluut niet nodig. Dat geldt ook voor mij. Ik zou zelfs de koningin nog in mijn zwarte werkblouse ontvangen. Niet in een pak met stropdas. Maar met dat overhemd met ons logo. We zijn hier namelijk trots op waar we vandaan komen. Juist dat maakt dat anderen ons bedrijf ook waarderen.”
Fouten maken mag
Als je zo in het leven staat, worden er ook op de werkvloer genoeg fouten gemaakt. Toch helpt het volgens Bas niet om spijt te hebben van dingen. “Kijk naar hoe je het een positieve draai kunt geven. Natuurlijk zijn wij ook weleens tegen de lamp gelopen. Dan geef je honderd procent commitment, maar krijg je dat niet terug. Of er gaat iets verkeerd bij een ontwerp. Er is hier ooit vier keer achter elkaar een fout gemaakt bij het produceren van een onderdeel. Dat kostte 1500 euro per keer. Toch zal ik dan nooit iemand de schuld geven. Maar we kijken wel naar hoe we ervoor zorgen dat het niet weer gebeurt. Want als je niet leert, kom je niet verder.”
Buiten de lijntjes kleuren
Misschien is de rode lijn in het succes wel: durf buiten de lijntjes te kleuren. Doe het zoals je het zelf voor ogen hebt, niet wat anderen van je verwachten. Bas: “Ik heb mijn hele leven al gefreewheeld. Maar als ik ergens iets over zeg, doe ik dat niet zomaar. Want waar het ook over gaat: ik verkoop geen onzin.” En dus staat hij naar eigen zeggen als ‘circusartiest’ op beurzen. Dus maakt hij een succesvolle podcast met Bas van Werven. En dus organiseert hij open dagen in Wesepe om jongeren te laten zien hoe mooi de techniek is. Allemaal om ervoor te zorgen dat de mensen weten hoe mooi zijn vak is. “Ik heb geen natuurlijke opvolging en mijn naam is uiteindelijk ook niets waard. Het gaat erom dat die auto’s blijven rijden. Dat de verhalen van die klassiekers nog jaren verteld blijven en heel belangrijk: dat je elke dag blijft leren en positief naar jezelf kunt kijken. Natuurlijk zijn er ook shitdagen, die mogen ze hier op de vloer ook hebben. Maar voor mezelf geldt: als ik drie dagen geen plezier meer heb in mijn werk, dan stop ik. Dat meen ik ook echt. Maar natuurlijk hoop ik wel dat er voor die tijd iemand opstaat met dezelfde passie.”
