“Vogels zijn schitterend, het beweegt, het fladdert, prachtig!”
Hoe maakt een ondernemer in zijn of haar spaarzame vrije tijd het hoofd leeg? Dennis Hilgenkamp, eigenaar van Hilgenkamp Bouwservice uit Heino is gek op klussen, wielrennen, spinnen en kickboksen, maar zijn passie ligt bij zijn vogels. Waar die interesse voor vogels vandaan komt? “Ik denk dat het begonnen is vroeger thuis. We woonden op De Colckhof, tussen Lierderholthuis en Laag Zuthem, buitenaf, met een ruime tuin en een grote vijver. Mijn vader hield kippen, fazanten en siereenden. Vogels zijn schitterend, het beweegt, het fladdert, prachtig!”
“Ik was een jaar of acht toen we die eenden hadden. Vooral de bijzondere siereenden en fazanten vond ik interessant”, vertelt Dennis Hilgenkamp honderduit. “En later, ik was een tiener, weet ik nog dat ik op zaterdagochtend met een kooitje met eenden naar de markt ging in Den Ham. Ja, daar was het al, die interesse in vogels.” Kleine jochies worden groot en toen Dennis het huis uit ging, was het voor hem ook gedaan met de siereenden. “Ik had verkering, ik kluste dag en nacht.” Dat klussen van Dennis liep zo uit de hand, dat hij, inmiddels dertien jaar geleden, een eigen bouwbedrijf oprichtte, dat vervolgens groeide als een speer. Inmiddels werkt Hilgenkamp Bouwservice met vijftien man. Maar intussen verdween de liefde voor gevogelte niet uit zijn leven. “Ik stapte over op edelpapegaaien en patrijzen”, vertelt hij. “Die zijn vrij gemakkelijk te houden. Wel was ik fan van bijzondere patrijzen, namelijk de Tibetaanse heuvelpatrijzen. Daar had ik veel plezier van.”
Nu het gezin Hilgenkamp vrijstaand woont in Heino, is er weer wat ruimte voor de passie van Dennis. Rondom huis bouwde de ondernemer een rij half overdekte volières, waar de Alexanderparkieten, de Bonte Boeren en andere gevleugelde vrienden vrolijk rondfladderen. “Alexanderparkieten zijn echte slopers. Als je houten rennen hebt, trekken ze het hout er gewoon uit. Dat wordt een bende. Alle volières hier zijn van aluminium. Stevig, strak en netjes. En het voordeel, ik kan het allemaal zelf bouwen, hè.” Dennis is vooral gefascineerd door zijn Alexanderparkieten. “Mooie vogels. Ze zijn best groot, sommigen zijn wel zestig centimeter van kop tot en met staart. Dat past bij mij, die grote dieren. Ze zijn statig en ze verblijven hier buiten, dus ze zijn heel sterk.” Via camera’s kan Dennis op elk moment van de dag zijn dieren bekijken. Ook houdt hij zo zijn erf en rennen in de smiezen. Zijn twee Franse bulldogs houden eveneens de wacht bij de beestenboel van Hilgenkamp. Intussen is het natuurlijk wel de bedoeling dat alle vogels het leuk hebben, dus daar besteedt Dennis volop aandacht aan. De aluminium verblijven zijn geïsoleerd en onderaan afgedicht met platen, zodat er geen ongedierte onderlangs binnen kan komen. “Volledig ongediertevrij. Dat scheelt gedoe. Verder moeten de vogels natuurlijk gevoerd worden, liefst bij daglicht. Als ik in het donker moet voederen, met een lamp aan, dan wordt het een kabaal van jewelste en vliegen ze ook tegen het gaas op, da’s niet handig. Bovendien kan ik bij daglicht beter inspecteren of alles goed gaat. Nu het vroeg donker is ’s avonds, voer ik ze tussen de middag, ga ik even snel naar huis tussen het werk door. Hokken schoonmaken doe ik in het weekend en een aantal keer per jaar spuit ik de hele boel schoon.” Het kweken krijgt ook speciale aandacht. In het vroege voorjaar plaatst hij nestkasten bij de koppels en hoopt zo op nakomelingen. “Het is de sport om er iets aparts uit te krijgen. Mijn vogels zijn al bijzonder doordat ze standaard wildkleur groen zijn maar ook geel en blauw. Ik probeer een koppel te maken waar straks een keer een albino of een andere bijzondere kleur uit komt. Dat is altijd spannend. De kuikens laat ik na twee weken testen op hun sexe. Ik ring ze met een rvs-ringetje met een code van mezelf en stuur een veertje op naar een instantie die het geslacht kan vaststellen. Dat zie je namelijk zelf niet. Pas als de dieren een jaar of twee, drie zijn, kun je zien, man of vrouw. Met zo’n test weet ik het direct. Dat is handig als je weer een koppeltje wil maken.”
Gepassioneerd praat Dennis over zijn gevederde vrienden, laat hij zijn krabwonden zien op zijn enorme klusknuisten en vertelt hij betrokken te zijn bij de vogelvereniging in Wijhe en leuke contacten te onderhouden met bevriende vogelliefhebbers. Drukke bedoening dus. Naast alle beslommeringen van zijn vogels, gezin en zijn bouwbedrijf, sport Dennis ook nog viermaal per week, wielrennen, spinnen, kickboksen. Op de vraag: ‘hoe is het mogelijk voor een mens om dat allemaal vol te houden?’ antwoordt Dennis droogjes: “Ik hou niet zo van stilzitten.”
