Erna en Emily Poppe brengen levensles van hun vader in de praktijk met Peper & Poppe
Tijdens een campervakantie vormde zich het idee dat waarschijnlijk de rest van hun werkzame leven gaat bepalen. Erna en Emily Poppe, beiden de vijftig gepasseerd, wilden het plezier terug. “We waren niet gelukkig in ons werk en klaar met het werken voor een baas.” Daar, in de outback van Australië, is het startsein gegeven voor hun volgende avontuur. Ditmaal de reis naar het ondernemerschap. Met Peper & Poppe Smaaksalon in hun eigen Raalte.
Het is inmiddels anderhalf jaar geleden dat de smaaksalon – wat een prachtige omschrijving is dat toch! – de deuren opende. “We hebben nog steeds het gevoel van twee meisjes die met een winkeltje zijn begonnen”, vertelt Emily met haar kenmerkende lach. Dat ze in die korte periode wel degelijk een markt hebben aangeboord, blijkt wel uit het feit dat een tweede personeelslid (voor twee dagen in de week) aanstaande is. “Dat moet gewoon. Zestig uur in de week is prima als je doet wat je leuk vindt, maar daar moet het wat ons betreft wel bij blijven.”
Bourgondiërs
De belangrijkste les die ze uit hun aanloopperiode hebben gedestilleerd, is dat je je als startende ondernemer kwetsbaar moet opstellen. Denk vooral niet dat je de wijsheid in pacht hebt, hou een open vizier en informeer bij anderen. “Zo hebben wij veel baat gehad bij de gesprekken met Stichting Ondernemersklankbord. Een tip van de Kamer van Koophandel. We konden fijn brainstormen, hij ging mee om te kijken naar ons huidige onderkomen en kon heel goed in kaart brengen wat onze cijfers in de eerste jaren zouden moeten zijn. Wie Emily en Erna kent, kijkt niet vreemd op dat ze met een smaaksalon zijn begonnen. Ze doen geen moeite om te verbergen dat ze als echte bourgondiërs door het leven gaan. Dat ze kunnen genieten van lekker eten en drinken, maar het ook vol passie voor je kunnen bereiden. “Nee, we hebben niet overwogen in de horeca te stappen”, roepen de zussen in koor. “Dat hebben we jaren gedaan”, verwijzen ze naar hun plek in de stamboom als dochters van Jo Poppe, eigenaar van café De Kroon (nu bierbrasserie Zuiderbuur).
Door hun achtergrond in de horeca hebben ze wel belangrijke (levens)lessen kunnen meenemen naar Peper & Poppe. “Of je bij ons nu iets koopt of niet, je wordt hetzelfde behandeld. Ook in de retail draait het om gastvrijheid”, aldus de twee zussen die met een laag budget in het ongewisse avontuur zijn gestapt. “We hebben in eerste instantie gekozen voor een provisorische aanpak. Daarin volgden we de koers van onze vader die altijd zei dat je het meeste geld kunt verdienen door het niet uit te geven.” Het heeft er mede voor gezorgd dat de dames Poppe hun toko rustig konden optuigen. Tot de huidige status waarbij we kunnen stellen dat Salland inmiddels niet meer om Peper & Poppe Smaaksalon heen kan. Of het nu gaat om een cadeautje van streekproducten, een vers bereide afhaalmaaltijd of ter plekke een kopje koffie met een broodje. Betekent dit dan ook dat alles volgens plan is verlopen? “Nou…”, begint Emily. “We hadden eigenlijk helemaal niet nagedacht over de noodzaak van een vetput. En een geur-neutraliserende afzuigkap. Natuurlijk wisten we dat het moest, maar in ons beginnersenthousiasme waren we het helemaal vergeten.”
Goud waard
Een ander belangrijk punt wat ze potentiële starters willen meegeven, is dat je je vooral ook niet te krampachtig moet vasthouden aan je originele idee. Misschien hebben ze het gedachtegoed stiekem wel meegenomen uit Australië: ‘go with the flow’. Er kan ineens iets op je pad komen waardoor het oorspronkelijke plan wordt aangevuld c.q. aangepast. “Het overkwam ons met de catering. Iets dat we niet direct wilden oppakken. Dan doe je het toch en de aanvragen blijven binnenstromen.” Het voordeel van met z’n tweeën werken, is dat je gemakkelijk kunt overleggen en zaken direct kunt aftikken. En in het geval van Peper & Poppe Smaaksalon geeft het ook ruimte om goede dingen te doen voor de samenleving. Zo leveren de gezusters iedere maand een grote pan met soep aan het Soepcafé en zijn ze niet te beroerd om initiatieven als het Alzheimercafé en het Hofstedehuis een hart onder de riem te steken. “De reacties zijn goud waard. Net als de complimenten die we ontvangen bij het bezorgen van maaltijden aan senioren. We zijn in een gat in de markt gestapt en het is nu echt alle hens aan dek. Maar als je dan een oudere hoort zeggen dat hij dankzij ons het plezier in eten heeft teruggevonden, dan ben je het harde werken even vergeten. Dus, vergeet vooral niet de balans tussen inspanning, plezier en voldoening”, houden Erna en Emily ons voor.
